All companies, no matter what size or in what industry, need to generate innovative new products and services if they are to succeed. Increased competition, both domestic and global, the rapid pace of new technology,and changing customer demands have created a marketplace that is more competitive than ever before. One innovative product can alter the future of a single company, lead to entirely new families of products, and may even usher in a whole newindustry.

In Blockbusters, Gary S. Lynn, Ph.D., and Richard R. Reilly, Ph.D., share the results of their exhaustive 10-year study of highly successful new product development teams. This study, as shown in detail in this summary, discusses the five critical practices that all successful new-product teams must follow. Lynn and Reilly explain why senior management involvement, having a clear vision for a new product, sharing information, knowing your customer, and teamwork are keys to creating a winning new product.To illustrate how the best new-product teams work, Lynn and Reilly tell the success stories of Colgate,IBM, Polycom, Iomega, Apple Computer and other organizations.

How Blockbusters Happen

Great companies succeed and endure because they continually produce great products. Companies often fail because they’ve forgotten this simple truth. Tactics like manipulating inventory values, speeding up depreciation schedules or moving corporate headquarters offshore don’t create value. Even establishing world-class customer service won’t do much if a company’s products or services are inadequate. To create real value, companies must develop and launch great, blockbuster products—this is the heart and soul of any successful business. This summary presents the five key practices required for developing blockbuster products. These five practices were identified through a multiphase, systematic,large-scale study of extraordinarily successful, awardwinning products, as well as not-so-successful product launches and outright failures. The study was based on a detailed survey called an “innovation report card.” This innovation report card was used to rate hundreds of new product development (NPD) teams in many different industries.

The project then screened the teams again, this time selecting only those award-winners who scored a “perfect 10” in meeting company goals, meeting or exceeding customer expectations, and meeting or exceeding profit and sales expectations. Thirty-four teams met all of the criteria. For the next two years, it was observed how these blockbuster teams did what they did, analyzing every phase of their development process from concept to launch and following up with personal interviews. They learned what the teams did on a day-to-day basis: how well they communicated, how they met deadlines, how deadlines affected the team, how often they held meetings, how those meetings were structured and how well they stayed focused.

The Buck Starts Here

Blockbuster products do not happen without the intense personal involvement of senior management.Usually that’s the CEO — or the person who will be the next CEO or division head. Lynn and Reilly found that without the active participation of senior management, new product development teams were unlikely to create blockbusters, a finding that challenges the advice given by many management books today.

What Doesn’t Work

Coming up with the “big idea” is only the beginning.When you’re the senior manager, your involvement does not stop there. Effective senior managers didn’t practice “management-by-walking-around,” a style in which a company’s top executives “pop in” unexpectedly here and there to check what’s going on and sprinkle their wisdom like stardust. Rather than being helpful during new product development, this management style caused what might be called “hit and run.” When the senior manager comes in to “offer suggestions” on a problem and then moves on to the next crisis, the result is typically a Band-Aid solution. The suggestions are typically short-term, cosmetic fixes that don’t address underlying issues. Another management style that fails for NPD is the“seldom-seen-and-rarely-heard” approach. This is when a senior executive provides the guiding hand at the beginning, but is conspicuously absent as the team develops the product. The team is constantly hampered by a lack of authority to move the product forward quickly.

Having a clear idea of the product-to-be is a key element in creating a blockbuster. But a great idea is not enough to ensure success. Your chances of turning a good idea into a big success increase dramatically if you establish specific parameters of what the product will be. Called “project pillars,” they must be easy to understand and agreed to by both senior management and the team. They must remain stable until you offer the product for sale. Changing project pillars midstream discourages the team, leads to conflict among team members, will probably hold up production, and will most likely result in the new product failing in the marketplace. So the second practice of blockbuster product development is: Articulate clear project pillars that remain stable. Blockbuster teams were three times more likely to excel in having a clear and stable vision than the failed teams.

Finding Your Project Pillars

How can companies establish project pillars? The authors came up with 12 questions to ask when developing project pillars:

1. What is the product’s “reason for being”?

2. At what level of excellence must the product’s main benefit be delivered?

3. What features must the product contain?

4. What are the design constraints affecting engineering, manufacturing, marketing?

5. In what critical points must this product excel against competition?

6. How must the product differ from the competition?

7. How is the product better than the competition?

8. Is this difference meaningful to the target market?

9. Who is the specific target market for this product?

10. Can you characterize the ideal customer for your product (age, income, lifestyles for a consumer product,size, geography, level of service for an industrial product)?

11. How big is the potential market for your product?

12. Are there schedule constraints for bringing the product to market, such as a trade show or holiday season?

To answer these questions, a company must analyze and test competitors’ products and truly understand who its customer is. This period takes study, observation, analysis, time and patience.

When Customers Lead the Way

Lynn and Reilly found that the visionaries and teams who created blockbusters followed a distinct, identifiable process that started with knowing the customer’s needs inside and out. Sometimes the visionary with the blockbuster concept was the customer himself.

Be Your Own Customer

The authors found that the “eureka” moment often occurred when product developers actually lived in the environment in which the innovative new product would be used. In effect, they were their own first customers. This happens so often with blockbuster products that we’ve come to think of this as the Golden Rule of Blockbuster New Product Development: You are your own first best customer. In other words, you’d buy and use your own product if it were available.Guy Kawasaki, one of the first Apple Computer employees and a highly regarded Silicon Valley venture capitalist, says unequivocally, “If you want to create a revolutionary new product, design something that you yourself would use.”

Go, Look and Listen

Sometimes, however, you can’t be the customer. You must find a way to get in sync with your target buyers, to find out what they want in a new product — or what they could want — when they may not really know. Developing this kind of consummate customer empathy won’t happen in a telephone conversation with a customer or a quick visit that’s little more than a hello and a handshake.It takes in-depth, on-site dialogue that sometimes does more than nail down the exact features of your new product. It can lead to a nugget of information that could spawn a whole new product category for your company.

What are the questions to ask when you visit your customers? Here are some suggestions:

●What can’t you do that you’d like to do?

●If you could change one thing about the product you’re now using, what would it be?

 ●Are there tasks you’d like to do with the product you are now using that you can’t?

●What does this product not do that it should do? The answers will probably give you insights you wouldn’t get otherwise. These up-close-and-personal interviews enable you and your team to make more informed decisions about the product you’re creating.

What can you achieve with go, look and listen?

●You identify unmet customer needs.

●You may uncover new opportunities.

 ●You hear firsthand the likes and dislikes about a product or service.

●You see how customers perceive a bundle of features.

●You learn how the customer will use the product.

●You understand what goes into making a purchase decision.

●You may generate alternative solutions to a design.

 Knowing the Competition

However you choose to achieve consummate customer empathy, it’s only half the story when creating project pillars. You must also know the competition inside and out. Buy their products, study them, use them, take them apart. You’re looking for the answers to four questions:

1. Does any product already on the market solve the existing problem?

2. Does your concept do it better?

3. What are the advantages/disadvantages of competitive products?

4. What do customers like or dislike about those products?

Information Exchange

When Lynn and Reilly asked blockbuster team members how they handled communication across disciplines,they found that this wasn’t a problem at all —team members readily shared information.How effective information exchange can strengthen your NPD is best demonstrated with the story of Apple Computer.

Creating a Knowledge Core at Apple

Steve Wozniak, Steve Jobs and Ron Wayne started a computer company on April Fool’s Day, 1976. Their goal was to design, produce and sell an affordable personal computer primarily targeted to electronics enthusiasts.The group first introduced its “computer” three months later. It was a kit with a printed circuit board that you plugged into the back of your television set. With a modest four kilobytes of memory, it didn’t even have a keyboard. It sold for $666.66 and was one of the first computers to be mass-produced, even though they made only two hundred. All but twenty-five of those early models were sold. The following year, Wozniak worked on Apple’s next computer, designing it almost completely by himself — for himself. And when it came to market the following April, the Apple II was a huge leap forward. It had color graphics, a keyboard, a power supply in a distinctive case, and eight kilobytes of memory, all for $1,298. It appealed to many people because its operating system was easy to use, unlike the other computers available at the time that were too complicated for the typical user. You could play games on it. You could remove the case to see how it worked. You could work on two tasks at once using its split-screen capability. Apple II was a big success for the fledgling company.More than 4,000 units were sold in nine months during 1977. Within two years, the company had shipped 35,000 units. By late 1981, more than 300,000 units were sold, and demand was growing. For those glorious years in Apple’s checkered history, the Apple II was the computers broadened, the Apple II found a place in the home, the classroom and the office. Wozniak and Jobs knew their early successes would be difficult to follow. Still, they were determined to make a better computer. They went on to create the legendary Apple IIe, the product that secured Apple’s lead in PCs for nearly a decade. How did an upstart little company create such phenomenal blockbusters? When the authors interviewed people who worked on the IIe, they learned that the team excelled at sharing information. When Wozniak created the Apple II, the company had only a handful of employees literally working out of a garage, so communication was free and easy. It was as if they were in an all-day meeting every day. But, by the time they developed the Apple IIe, the company had grown to over 2,500 employees. Now Apple Computer needed to create a real system for sharing information, and the one they created was simple, yet incredibly effective.

The War Room

Apple designated a conference room as the “War Room.”There, everyone working on the project could easily find the many bits of information amassed on the project. In the War Room the status of the different functions (R&D, marketing, manufacturing) was constantly updated on handwritten notes posted on the walls. It looked untidy, but that comfortable, lived-in feeling made everyone feel welcome — not just those on the team, but also customers, suppliers and company representatives.The War Room was a communication conduit that embodied the “collective consciousness” of the project. Some days the key people on the team spent whole days in the War Room as others streamed in and out with updates, concerns, criticisms and suggestions. The whole team met there once a week. Any significant changes on the project filtered out of the War Room within minutes, so all functional areas knew promptly if they needed to make an adjustment.

Alan Pearlstein, recently posted a provocative statement in an AdAge article titled, “When Will Brand Dollars Move Online? Maybe Never.” He stated:

It’s time to face the reality that the Internet sucks as a branding medium.

I find myself somewhat conflicted by the sweeping nature of Alan’s assertion, even if I do sympathize with his viewpoint. The thrust of Alan’s argument is that the Internet is an archetypal direct marketing medium, and it should be valued as such. Different media, he proposes, have different strengths and should play to them.

But one of the problems with the Internet – as I have observed before – is that it is not just one medium. It is the counterpart to many different traditional channels. While I totally agree that in today’s world the brand building power of display ads is typically small, I do not believe the same is true of online videos.

But that point apart, I find it hard to argue with Alan’s proposition that TV is a far better brand building medium. But it is not just because TV commercials evoke an emotional response from their audience. After all, online ads evoke an emotional response as well, even if the emotion is the frustration you feel when you get a pop-up instead of the page you asked for. Nor do I believe it is impossible to evoke a positive response to a display ad. Dynamic Logic’s database shows some ads to be very effective. But it may be more difficult to evoke a true emotional response online simply because of the way the medium is consumed and processed by its audience.

The thing that makes the Internet such a great direct response medium – with the exception of some video content – is its “lean forward’ nature. The audience is actively engaged with the content and is consciously searching for items of interest. As a result, not only do people find it easy to ignore irrelevant content, they consciously process the content that they do find relevant. If something is of interest, they can take as much time as they like to make sense of it and figure out how it might apply to them. Their instinctive emotional response tends to get subsumed as people consciously engage with the content.

By contrast, TV is a lean back medium. Typically people sit back and follow along with the content and consume it passively. Their attention is directed to anything that promises to be interesting, engaging or enjoyable. Content is not processed semantically, but episodically as a series of images, ideas and feelings that is rarely thought about at the time of viewing.

This is a tremendous advantage for the brand marketer, because entertaining and engaging content is viewed, even for brands in which the viewer has no current interest. That makes TV a great medium for seeding ideas and feelings which come to fruition at a later date when people actively think about the brand, when researching or shopping.

On balance, I find Alan’s proposal that “the Internet sucks as a branding medium,” to be overstated. Sure, it works better as a direct response medium, but only on average and only in some forms, e.g. display ads. Online video behaves more like TV and that makes it a powerful brand building channel.

90 million Americans will use a tablet device in 2014

Tablet devices, in their current incarnation, have only been available for a couple years, but the iPad has propelled them to rapid increases in ownership and usage. eMarketer estimates that by the end of 2011, 33.7 million Americans will use a tablet device at least monthly—a rise of 158.6% over last year, the year the iPad was released.

Growth will slow to double digits beginning in 2012, but the number of users will rise to nearly 90 million, or 35.6% of all internet users, by 2014.

eMarketer’s previous tablet-related forecasts have focused on unit sales and the total installed base of devices. These current estimates deal instead with usage, and account for device sharing. eMarketer believes that as tablet adoption continues, less growth will come from sharing and more from replacing older devices with new ones. Eventually, tablets may become more like smartphones, which typically have a single user and less sharing.

The iPad, which has clearly led the tablet market since 2010, will continue to do so throughout the forecast period, though its share will be slowly chipped away by competititors. The number of US iPad users will more than double between this year and 2014, from 28 million to 60.8 million. By 2014 iPad users will still account for 68% of the overall US tablet audience.

The tablet audience is changing, though. Women currently account for slightly less than half of tablet users, but the disparity in tablet usage between sexes will continue to shrink. eMarketer estimates that this year, 31.5% of tablet users are ages 18 to 34, while 55.5% are 35 or older. By 2014, 18- to 34-year-olds will acount for 34.8% of tablet users, while those ages 35 and up will comprise 49.3% of the total. Usage of tablets wil also increase faster among whites than those of other races and ethnicities, growing from 60.6% of total users this year to 65.8% by 2014.

US small businesses socially savvy, but falling behind on mobile

Many small businesses have adopted social media marketing, and it’s typically an easy choice for them to use Facebook—with its 750 million members and counting, not to mention easy self-serve ad sales system—when they do so.

According to October 2011 research from email marketing software firm Constant Contact, Facebook was the most commonly used social media tactic for small businesses to connect one-on-one with their customers or prospects. Among all online methods, it was second only to email.

Facebook’s popularity goes along with its perceived effectiveness. Among small businesses that said social media marketing in general was effective, 83% said that Facebook was at least moderately so. By comparison, 46% said the same of Twitter, the second-ranked social channel.

While small businesses may have gotten on board with social media marketing, they are lagging when it comes to mobile. Overall, 72% of respondents to the Constant Contact survey said they had not incorporated mobile into any business function. Just a few had created mobile websites or apps, or begun doing mobile marketing campaigns.

Earlier research from Pitney Bowes found social media was a winner for small businesses because of its ease of use. There was a 21-percentage-point difference in perceived ease of use for mobile, and respondents were less than half as likely to say they had comfort and knowledge in that area as they were in social.

Bloggers comment on brands and post to social media, expanding reach

Bloggers, from hobbyists to professionals, often write about brands, and their growing influence should make brand representatives continually evaluate the relationships they have with these bloggers.

Most bloggers write about brands in some way or another. According to the “State of the Blogosphere 2011” report from blog directory website Technorati, 38% of all bloggers post about brands that they love or hate and 34% write product or service reviews. Professional full-time bloggers or part-time professional bloggers who write as a way to supplement their income are more likely to blog about brands than their hobbyist, corporate or entrepreneur counterparts.

Bloggers are increasing in their influence over readers and other bloggers. Last year’s Technorati “State of the Blogosphere” reported that 29% of bloggers are influenced by other blogs they read. This year, that number jumped to 68%.

As bloggers gain influence and write about brands, the relationships between blog writers and brand representatives are important for companies to focus on. Most bloggers have a good relationship with brand representatives. Nearly half of all bloggers (49%) characterized their interactions with such representatives as somewhat or very favorable. Only 3% said their interactions were not at all favorable. However, 40% of all bloggers said they didn’t know how to characterize their interactions with brand representatives.

This large group of unsure respondents could have mixed feelings about the communications they receive from these brand representatives, affecting their relationships with the reps and their brands. Of all bloggers, 17% said brand representatives had asked for things that would compromise the credibility or content standards of the blog. This is roughly the same percentage of those that said the representatives were knowledgeable about their blogs and content (14%), are genuinely interested in building a relationship (16%) and provide information that has value for readers (23%).

As bloggers continue to grow in influence, their coverage of brands and their interactions with brands’ products, services and employees will be of greater interest to companies. Brand representatives who connect with bloggers must be sure to work with these writers to keep the relationships thriving.

Geleceğin tüketim arenası şehirler olacak. Trendwatching ‘in geçtiğimiz önemli trendlerinden Citysumers’ı sizle paylaşıyorum.

Bundan önce URBANOMICS trendinden 2011 Yılının En Önemli 11 Tüketici Trendi arasında da behsetilmişti. Ancak, şehirleşmenin gelecek on yılın ‘mega makro’ trendlerinden biri olduğu düşüncesiyle, bu konuya bir tam Trend Briefing ayırmaya karar verdik. Bu bültende biz, çoktan başını alıp gitmiş olan şehirleşmenin birçok olası sonuçlarından sadece birisi olan CITYSUMER trendinin doğuşuna ve gelişmesine odaklanıyor olacağız. İlk olarak, tanımımız:

CITYSUMERS | San Francisco’dan Şangay’a ve São Paulo’ya kadar birçok şehirden, yüzlerce milyon (ve sayıları her geçen gün artmakta olan!) deneyimli ve sofistike şehirliler* Bunlar, eskiye oranla daha talepkar, daha açık fikirli ama daha gururlu, daha fazla bağlantı halinde, daha spontan yaşayan ve dene-gör prensipine daha yatkın, şehir yaşantısına ait bir dolu yeni ürün, hizmet, deneyim, kampanya ve söylemleri havada kapan yeni tüketiciler.

 CITYSUMERS trendinin etkisini güçlendiren üç faktör bizce şunlar:

1. Dünyanın her yerinde şehirlerdeki nüfusun ciddi oranda artması (ŞEHİR PATLAMASI)
2. Şehirlerin ve şehirlilerin refahının ve gücünün giderek artması (ŞEHRİN GÜCÜ)
3. Şehir kültürü ve değerlerinin yaygınlaşması (ŞEHİRLİ OLMAK)

Markaların yukarıda tarif ettiğimiz CITYSUMERS’lara gerektiği şekilde hizmet verebilmeleri için, önce ürün ve kampanyalarını bu şehirli kitlelere uygun hale getirmeleri gerekiyor: pratik özelliklerinden (şehir yaşamına uyumlu şekil, boyut ve özelliklerde ürün ve hizmetler), hayat tarzlarını ‘anladığını’ göstermeye (yoğun ve çeşitli hayat tarzlarına hitap edebilme) ya da toplumsal ve çevresel sürdürübilirliğe katkıda bulunmaya kadar.

Ama önce, büyüyen kentsel tüketim arenasına biraz daha yakından bakalım:

ŞEHİR PATLAMASI

Daha çok sayıda, daha büyük şehirler

• Çin (%43), Afrika (%33) ve Hindistan (%29) olmasaydı, dünyanın şehirleşme oranı çoktan şu andaki %50.5’in üzerine çıkmış olacaktı. (Kaynak: CIA The World Factbook, 2010). Önümüzdeki birkaç on yılda, Çin, Afrika ve Hindistan’da çok yüksek oranlarda şehirleşme bekleniyor.
• Her gün 180,000’e yakın kişi şehirlere taşınıyor. Bu yılda yaklaşık 60 milyon yeni şehirli demek. (Kaynak: Intuit, Ekim 2010.)
• 2050 itibariyle dünyadaki şehirlerin toplam nüfusunun 6.3 milyara ulaşması bekleniyor. Bu o zamanki nüfusun %70’ine denk geliyor. (Kaynak: UN, 2009.)
• 2030 itibariyle, Çin’in toplam şehirli nüfusu 1 milyara ulaşmış olacak, Hindistan’ın ise 590 milyona. Şu anda, Avrupa’nın toplam şehirli nüfusu 533 milyon kişi. (Kaynak: McKinsey forecast & UN data, 2009-10.)
• 2030 itibariyle, Çin’de nüfusu 1 milyon kişiden fazla olan 221 şehir olacak, Hindistan’da ise 68 şehir. 2010 yılında aynı rakam Avrupa için 35 şehir. Aynı dönemde, 400 milyon Çinli ve 215 milyon Hintli kentsel alana göç edecek, ki bu rakam ABD ve Brezilya’nın toplam nüfuslarından daha fazla. (Kaynak: Foreign Policy, Ağustos 2010.)
• Son bir bilgi: Ocak 2011’de, Çinli şehir planlamacılar Pearl River Delta’sındaki dokuz şehri birleştirerek toplam 42 milyon nüfuslu, tek bir metropol alanı yaratma önerisinde bulundular: Bu rakam Arjantin’den daha büyük bir nüfusa ve Londra’nın 26 katı büyüklüğünde bir alana denk geliyor. (Kaynak: Reuters, Ocak 2011.)

ŞEHRİN GÜCÜ

Servet, yetenek ve yaratıcılık mıknatısı 

Dünya üzerindeki 100 şehir, dünya ekonomisinin %30’undan, ve neredeyse inovasyonların tamamından sorumlu. Küreselleşmenin motoru kabul edilen bu şehirler, para, bilgi ve istikrardan gelen kalıcı canlılıklarıyla, nüfuz sahibi oldukları on yıllar boyunca gelişmeye ve çağa uyum sağlamaya devam etmiş birer dünya başkentidirler (Kaynak: Foreign Policy, Ağustos 2010). 

İşte, çevre ve fırsatlar bakımından zengin, bu muazzam genişlikteki hiper-üretken, hiper-müsrif merkezler, yeteneği emen ve inovasyon püskürten birer mıknatıs görevi görüyorlar: Hong Kong yıl bazında Hindistan’ın tamamından daha fazla turist çekiyor. Tokyo ve New York şehirleri, Canada ya da İspanya’nınkine benzer seviyede birer GSMH’ye (gayri safi milli hasıla) sahiplerken, Londra’nınki İsveç veya İsviçre’den daha yüksek. (Kaynak: UN Habitat, 2010). Paris, Lizbon, Brüksel, Budapeşte ve Seoul şehirlerinin hepsi, ülkelerinin ulusal ekonomilerinin %25’inden fazlasından sorumlu. (Kaynak: UN Habitat, 2010).

Gelecek birkaç on yıl içinde, bu şehirlere çok sayıda yeni ve/veya daha büyük şehirler eklenecek, ve bu yeni şehirler de artan yoğunlukta küresel ve ulusal zenginliğe, yetenek ve yaratacılığa ev sahipliği yapacak:

• Hindistan’da şehirlerin, 2030 yılına kadar ülkedeki yeni iş fırsatlarının %70’ini yaratması, ülkenin GSMH’sının %70’den fazlasını üretmesi, ve ülke çapında kişi başı milli geliri yaklaşık dört katına çıkarması bekleniyor. 2030 yılı itibariyle, Hindistan’da 91 milyon şehirli, orta sınıf hane yaşıyor olacak. Bu rakam 2010 yılı itibariyle 22 milyon. (Kaynak: McKinsey Global Institute, Nisan 2010.)
• Çin Bilim Akademisi’nin (Academy of Sciences) yaptığı tahminlere göre, şehirleşmedeki her %1’lik artış karşılığında Çin, yerel talebin GSMH’sına katkısında %1.6’lık bir artış bekleyebilir. (Kaynak: Deloitte, Haziran 2010.)
• Şangay, toplam ülke nüfusunun %2’sinden azını barındırmasına karşın, ekonomisi Çin’in toplam GSMH’sının %13’ünü oluşturmakta, (Kaynak: UN Habitat, 2010.)
• Önümüzdeki 10 yıl için temel geçim giderleri dışında kalan bir gelire sahip Afrikalı hanelerin sayısının %50 artarak, 128 milyona ulaşması bekleniyor. 2030 yılı itibariyle, dünyanın ilk 18 şehrinde yaşayan nüfusların toplam harcama gücü 1.3 trilyon ABD Doları olabilir. (Kaynak: McKinsey, Haziran 2010.)
• 2025 yılı itibariyle Delhi, Şangay, Sao Paulo ve Moskova şehirlerinin her birinin 500 milyar ABD Doları’ndan yüksek bir GSMH seviyesine ulaşmaları bekleniyor—bu rakam Endonezya veya Belçika gibi ulusların bugünkü toplam GSMH’larından daha yüksek. (Kaynak: McKinsey, Aralık 2010)

ŞEHİRLİ OLMAK

Şehir kültürü, kültürün ta kendisidir

Şimdi CITYSUMERS kavramına geri dönelim. Şehrin hızlı temposu ve sürekli değişen doğası CITYSUMERS’ların tüketim açısından, sayısız yeni, gelip geçici sosyal bağlantıyla yüz yüze gelmesini ve deneyim ve (reklamsal) baştan çıkışlar yaşamasını garanti ediyor. Tüm bunlar CITYSUMERS’ların şimdi-ve-hemen’e, deneyimlere, seçeneklere ve özgürlüğe, esnekliğe ve yeniliğe, sınırsız fırsata ve evet, insanları peşinden sürükleyecek olan bir sonraki modaya ya da Next Big Story (Bir Sonraki Büyük Hikaye)’ye bağımlı hale geldiği anlamına geliyor. Aslında, şehir kültürü şu günlerde kültürün ta kendisi*.

Şehirli kitlenin harcama gücü ve alışveriş davranışları üzerine birkaç gösterge:

• Ortalama Manhattan’lı bir aile toplam 13,079 ABD Dolar’lık gıda bütçesinin %59’unu dışarıda yemek yemek için harcarken, ortalama Amerikan ailesi 6,514 ABD Dolar’lık gıda bütçesinin %42’sini dışarıda yemek yemek için harcıyor. (Kaynak: Bundle, Mayıs 2010.)
• Dört yıl önce bile Harris, ‘Urban Hustlers’ – ‘Tezcanlı Şehirliler’ adını verdiği tüketici segmentinin (ABD’li 12-34 yaş tüketicilerin %21’ine denk gelen), eğlence aktivitelerine 9 milyar ABD Doları (toplam yıllık harcamalarının %10’una denk gelen) harcadığını belirlemişti. Urban Hustlers, şehirli olmayan nüfusa göre, ayda, ortalama 100 ABD Doları daha fazla para harcarken, toplam keyfi harcamaları, ayda 383 ABD Doları’na ulaşıyordu. (Kaynak: Harris Interactive, Haziran 2007.)
• Şehirlerde yaşayan Çinli nüfusun hayat tarzı “hayatta kalmak” zihniyetinden “hayatın zevkini çıkar” yönünde değişim göstermiş durumda, zira bu grubun %54’ü eskiye göre daha eğlenceli bir hayat tarzını benimsediğini belirtiyor. (Kaynak: GfK Roper, 2010.)
• Şehirlerde yaşayan Çinli nüfusun sadece %17’si ‘para harcamaya isteksiz’ olduklarını belirtiyor. (Kaynak: Economist Intelligence Unit, Ağustos 2010.)

Açıkca görülüyor ki bu noktada işin içine MATURIALISM de giriyor: Sürekli olarak alternatif hayat tarzları ve çeşit çeşit tecrübelerle haşır neşir olan CITYSUMERS’lar, daha açık fikirli olma eğilimi gösteriyorlar. Son bir bilgi daha verelim: Ağustos 2010’da, Voice of India (Hindistan’ın Sesi) gazetesinin düzenlediği bir anketin sonucuna göre, Bangalore ve Mumbai’de yaşayan Hintlilerin neredeyse üçte biri, aynı cinsiyetten kişilerin beraberliğini destekliyor, birkaç yıl öncesine kadar hiç duyulmamış bir rakam**.

Tüm bunlar geniş bir ŞEHİRLİ kitlenin, sorgulayan, heyecanlandıran, gıdıklayan, hatta şok eden (mümkün olan en zevk sahibi şekilde yapıldığı sürece sorun değil 😉 markalar için hazır ve nazır olduğunu gösteriyor. Hiç değilse, markalar biraz kişilik göstermeli, azıcık gevşeyip, şehir kültürünü bütün cesur ve dayanıklı ihtişamı içinde kucaklamalı, Bunu yapmak riskli mi? Evet, öyle. Ama düz ve kişiliksiz olmak kadar riskli değil.

Fırsatlar

Bu kadar istatistik ve teori yeter: artık, dünyanın dört bir yanında CITYSUMERS’ları yenilikçi yollarla hoşnut eden markalardan örneklere geçelim:

FIRSAT 1:
ŞEHRİ YÜCELTİN

Bazen bütün bir ulustan bile daha fazla ekonomik ve kültürel güce sahip olan mega-şehirlerde yaşayan CITYSUMERS’ların kimlikleri, çoğu kez şehrin kültürüne, markasına, mirasına, ‘varoluşuna’ sıkı sıkıya bağlıdır. Şehrin ruhunu gerçekten yakalayan, şehre-özel ürünler, hizmetler ve iletişim sunabilen markalar için, bunları sunmak CITYSUMERS’ların gururunu okşamanın, harika, insancıl ve eğlenceli bir yolu olacaktır (özellikle büyük, kişisellikten uzak ve ‘kurumsal’ kabul edilen markalar için).

• Kokular bir şehrin özünü yakalamanın popüler yöntemlerinden biri. Üst sınıfa hitap eden ABD’li moda markası DKNY “Love from New York for Women” (New York’tan Kadınlara Sevgiler) adında yeni bir parfüm piyasaya sürereken, Beverly Hills kendi adını taşıyan, üç ayrı kokudan oluşan ve “Beverly Hills kadını için hayatın nasıl bir şey olduğunu çağrıştıracak” bir seri yarattı. Tabi bir de New York’s Bond No.9’un High Line parfüm lansmanı var, New York’un semtlerinden esinlenen bir koku. Tanıtımında şöyle diyor:  “Dünyanın İlk Demiryolu Parfümü. Vahşi çiçeklerin, yeşil çimenlerin…… ve şehirde yenilenmenin kokusu.”

• Minneapolis’li tasarım firması Workerman city in a jar (şehir kavanozu)’nu yarattı, bir kavanoz dolusu, her birinin üzerinde Minneapolis simgeleri yer alan yaka iğnesi; her kavanozda şehrin 20 farklı noktasını simgeleyen, toplam 600 adet yaka iğnesi var. İlk ‘şişelenen’ şehir Minneapolis oldu, diğerleri ise yolda.

• 718 Made in Brooklyn (718 Brooklyn Yapımı) New York merkezli bir şehir mobilyaları tasarım şirketi. Şirketin “The Subway Series”- (“Metro Serisi”)’nin açılışı Mayıs 2010’da, Brooklyn’deki BKLYN Design Show’da yapıldı. Seride, kullanımdan kaldırılan metro işaret tabelalarından geri-dönüştürülerek yapılmış, CITYSUMERS’ların evlerine koyabilecekleri lambalar yer alıyor.
• İspanyol mum markası Cerabella La Rambla’dan El Raval’a kadar, Barcelona’nın farklı semtlerinden esinlenen bir mum serisi çıkarttı.

• The Absolut Cities Series (Absolut Şehir Serisi)’nin orjinal versiyonu, marka, New Orleans’dan esinlenerek, özel bir mango ve kara biber karışımı yarattığında New Orleans’da piyasaya çıkmıştı. Boston’un tadı olarak marka Fenway Park’daki devasa yeşil duvarı çağrıştıran bir arka fon üzerinde, siyah çay ve mürver çiçekli votka çıkardı. 2010’un Absolut Brooklyn’i ise, Spike Lee-tasarımlı, kumtaşı temalı bir şişe içinde, kırmızı elma ve zencefilli votka oldu.
• Adidas’ın City Collection (Sehir Koleksiyonu)’nun Birmingham şehri ve ünlü Cadbury çikolata fabrikasına saygı niteliğindeki son baskısı Aralık 2010’da piyasaya çıktı.

Sınırlı (şehir) üretimler hakkında: İnternet erişiminin, Atlanta’dan Adelaide’e kadar, dünyanın dört bir yanında yaşayan tüketicilere, hemen her şeye ulaşma olanağı sunması sonucu, LIMITED LOCATION (SINIRLI ALAN), çoğu zaman üretici firmalar tarafından öngörülmeyen bir ürün sıkıntısını da beraberinde getiriyor. İyi tarafı? Bu sıkıntı, CITYSUMERS’ların ilgisini, heyecanını ve sonuç olarak bu ürünler için yüksek fiyatlar ödeme isteklerini arttıracaktır 😉

• LIMITED LOCATION ’ın sınırlı fiyat anlamına gelmediğine iyi bir örnek olarak Dior’un sadece Şangay mağazalarında satılan çok pahalı Shanghai Blue Phone (Şangay Mavisi Telefon)’unu incelemenizi tavsiye ederiz.
• Japon moda markası BAPE bazı sınırlı üretim ürünlerini sadece Tokyo (Harajuku), Kagoshima, Nagoya ve Matsuyama’daki mağazalarında satışa sunmakta.

• Starbucks’ın Ağustos 2010’da piyasaya çıkarttığı yeni ultra-premium tek orijinli kahve serisi, sadece sınırlı miktarda şu metropollerde satışa sunulacak: New York City, San Francisco, Los Angeles, Washington D.C. ve Miami

Peki konuyu semt seviyesine indirmeye ne dersiniz? Mega-şehirler her geçen gün büyümekteyken, ŞEHİR-içi GURURU kentsel anlatımın ulaştığı son noktayı ifade ediyor :

• Aralık 2010’da San Francisco’da Yahoo! şehrin çeşitli noktalarındaki 20 tane otobüs durağına abonmanların birbirleriyle karşılıklı video oyunları oynayabildikleri ve yarışabildikleri dijital ekranlar yerleştirdi. Yolcular oyunda 20 semtten hangisini temsil etmek istediklerini seçebiliyorlar ve iki ay sürecek olan yarışmanın sonucunda kazanan semt OK Go adlı grubun canlı sahne alacağı bir müzik partisiyle ödüllendiriliyor.

• Ekim 2010’da, Adidas, Facebook’da futbolcuların şehirleri ele geçirmeye çalıştıkları bir Oyun başlattı. Oynayanlar Facebook üzerinden bağlanarak şehirlerini seçiyor (şehirler yüzlerce parçaya bölünmüş durumda) ve daha sonra bire-bir dövüşerek şehrin her bir parçasını ele geçirmeye çalışıyorlar.

FIRSAT 2:
ŞEHİRLİLERİ BULUŞTURUN

MASS MINGLING (KİTLESEL HAŞIR NEŞİR) briefing’inde de gördüğümüz gibi, internette geçirdikleri saatler uzamasına rağmen, kitleler sanal dünyalara çekilmiyorlar. Tam aksine, CITYSUMERS’lar kanlı canlı insanlarla yüz yüze etkileşim içinde olmayı her zaman sevecek ve şehir hayatının ona sunduğu seçenekleri, heyecanı, çılgın tempoyu, spontanlığı, kaotik hayat doluluğu memnuniyetle kucaklayacaktır. Aslına bakarsanız, ‘online’ (özellikle akıllı telefonların laptop’ların yerini almasıyla) daha ziyade, offline buluşmaları teşvik edip, kolaylaştırmakta.

• Geomium Eylül 2010’da Londra’da kullanıma sunulan bir iPhone uygulaması. Kullanıcıya yalnızca arkadaşlarının nerelerde olduğunu veya bulunduğu yerin yakınlarında ne gibi organizasyonların gerçekleştiğini söylemekle kalmayıp, aynı zamanda, bulunduğu bölgedeki bar, restoran ve diğer ilgi çekici yerleri de keşfetmesine yardımcı oluyor.

• Foursquare’e rakip olan Gowalla, belirlediği bazı şehirler için, hizmet içeriğini City Pages (Kent Rehberi) sayfaları şeklinde düzenlemeye karar verdi. Sayfalar şehrin “şu anda revaçta” olan popüler mekanlarını listeliyor, belli kategorilerde en iyileri vurguluyor (ör: En iyi hamburger, en iyi kahve..) ve hatta şehrin çeşitli bölgelerine koordineli geliş gidiş planları çıkartıyor.

• Alman firması Locamap GmbH gay erkekler için Almanya, Avusturya, ABD ve Birleşik Krallık şehirlerini kapsayan bir kent rehberi hizmeti veriyor.

• Yahoo! Mayıs 2010’da kullanıcılarının lokasyon temelli olarak birbirleriyle bağlantı kurmasını sağlayan Endonezya’lı sosyal ağ servisi Koprol’u satın aldı. Cep telefonu kullanıcıları, telefonlarından 200 karakterlik bir statü mesajı yazabiliyor ve GPS alıcıya ihtiyaç duymadan siteyi navigasyon servisi olarak kullanabiliyorlar. Siteye log-in yapan kullanıcılar, kendilerine yakın olan diğer kullanıcıları görebiliyorlar.

• 2010’un ortasında kullanıma sunulan ABD merkezli Ratio Finder uygulaması, Foursquare’in API’ını kullanarak, Foursquare’e yapılan check-in’lere göre mavi ve pembe baloncuklu bir ısı haritası üretiyor. Baloncukların büyüklüğü ve açıklığı-koyuluğu, çeşitli restoran, bar ve eğlence merkezlerinde yapılan check-in’lerin kadın erkek oranını gösteriyor.

FIRSAT 3:
ŞEHRİN TUVALİNİ ZENGİNLEŞTİRİN

Şehrin curcunasına kapılmış, zamanı kıt, seçeneği bol, akıllı telefonlarına sıkıca yapışmış CITYSUMERS’lar, markaların onlara daha da çeşitli ve anında yaşanabilecek deneyimler, özellikle hızlı tempolu, hoş vakit geçirten, bedensel, etkileşime dayalı deneyimler sunmalarını bekliyorlar. İşte en son örnekler:

• Kasım 2010’da, ABD’li lüks giyim markası Ralph Lauren, RalphLauren.com’un onuncu yılını kutlamak için New York ve Londra mağazalarının ön cephesinde ‘dört boyutlu’ bir gösterim sergiledi. Görüntüler, izleyicilerin önlerindeki uzanan uzayda dalgalanan görüntüleri ‘hissedebileceği’ şekilde, binaların üzerlerine yansıtıldı. Deneyimi ekstra özel kılmak için, gösterime müzik ve çeşitli kokular da eşlik etti.

• Temmuz 2010’da Volvo, Londra’da Starlite Urban Drive-In açık hava sineması organizasyonuna destek verdi. Bu organizasyonla Volvo, şehirli tüketicilere, açık havada, park halindeki 25 tane Volvo aracından, gerçek boyutlu ekranda film izlemek, nostalji yapmak ve bir şeyler atıştırmak keyfini sunuyordu.

• Eylül 2010’da gerçekleştirilen London’s Design Festival (Londra Tasarım Festivali) süresince, Alman araba üreticisi Audi, fabrikasından getirttiği sekiz kollu üretim robotunu, Trafalgar Square’de şov amaçlı olarak sergiledi. Outrace.org’u ziyaret eden kullanıcılar robota mesaj gönderebiliyor ve bu mesajlar LED (Light Emitting Diode – Işık Yayan Diyot) teknolojisi sayesinde, robot tarafından ışıkla havaya yansıtılıyordu.

• Adidas, şehrin en iyi graffiti noktalarını bulup ortaya çıkartan, Berlin versiyonunun başarısının ardından, Urban Art Guide uygulamasına, Hamburg şehrini de dahil etti.

• Çikolata markası Snickers, Rusya ve Meksika’da birçok şehirde, gençlik ve sokak kültürü festivalleri düzenliyor. ‘Snickers Urbania’ sokak kültürünün neredeyse tüm önemli unsurlarını kullanıyor: ekstrem sporlar, graffiti, break dance (yarışmacı ve akrobatik bir sokak dansı), beatbox (vokal perküsyon), freestyle (bir tür elektronik dans müziği) gibi. Aynı zamanda gençleri kendilerini ve yeteneklerini ifade etmek konusunda da cesaretlendiriyor.

FIRSAT 4:
ŞEHRİ KIŞKIRTIN

ŞEHİRLİ OLMAK kitleler, daha cüretkar, daha yetişkin, belki de sadece şehir kültürüyle daha yakından ilintili olan, ürün, hizmet ve deneyimlere kucak açtıkça, ortaya bizim ŞEHRİ KIŞKIRTMAK dediğimiz, sınırları zorlayan örnekler çıkıyor:

• Temmuz 2010’da, Calvin Klein New York’un iki ayrı noktasındaki açık hava reklam panolarına, dev birer QR kodu yerleştirdi. Yoldan geçenler akıllı telefonlarını QR kodunun üstünde tuttuklarında, model Lara Stone’un oynadığı 40-saniyelik bir reklam yayınını izleyebiliyorlardı.
• Yine Temmuz 2010’da, Mini Cooper Hamburg’un red light district’inde (şehrin bar, klüp ve genelevlerinin bulunduğu bölgesi) interaktif bir açık hava reklam verdi. Reklamda Mini’nin arkasından sarkan otomatik SM kırbaç, araca ‘şaplak atmak’ için harekete geçirilebiliyordu.
• Ocak 2011’de, CW network Vampire Diaries (Vampir Günlükleri) adındaki şovlarını tanıtmak üzere bir dizi teaser açık hava reklamı hazırladı. Açık hava reklamlarında,   tek bir cümle “Catch VD” (“VD Kapın” –İngilizcesi Venereal Disease olan Cinsel yoldan bulaşan bir hastalık mikrobuna gönderme yapılıyor) yer alıyor, başka bir açıklamaya yer verilmiyordu. Kısa bir süre sonra, açık hava reklamları, Vampire Diaries ile ilgili içeriklerle güncellendi. CW’nin sözcüsü yorumu sorulduğunda, şu açıklamayı yaptı: “Gayet basit. VD, Vampire Diaries’in baş harflerini simgeliyor. Başka türlü algılayanlar bizce bir kontrolden geçmeliler” 😉

• İspanyol ‘hetero-friendly’ (heteroseksüel dostu) butik otel zinciri Axel Hotels, New York’lu Parkview Developers ile işbirliği yaparak, New York gay topluluğunu hedefleyen bir otel açmak üzere kolları sıvadı. Adı Out NYC Urban Resort olacak olan komplekste, bir Axel oteli, spa, birçok farklı restoran ve bar, mağazalar ve haftanın yedi gecesi açık bir dans klübü olması planlanıyor. Axel’ın hali hazırda Barselona, Berlin ve Buenos Aires’de otelleri var.

FIRSAT 5:
EKO-ŞEHİRLİ OLUN

Yoğun nüfus ve etkin kaynak dağılımı bakımından, şehirler giderek çevresel sürdürülebilirlik arayışlarının çözümü olarak görülmekte (tabi bu fikre herkesin katıldığı söylenemez ).

Gerçekten de, kentsel alanlar, ileri görüşlü markaların çevreye duyarlı CITYSUMERS’ları hoşnut edebilecekleri birçok fırsat barındırıyor:

• Eylül 2010’de, ABD merkezli Urban Green Energy, eddy GT adındaki rüzgar türbininin lansmanını gerçekleştirdi. Ürün, özel dikey aksı sayesinde sessiz ve rüzgarın hangi yönden estiğinden bağımsız olarak enerji üretme özelliğine sahip. Türbin şehirde binaların çatılarında kullanım için özel olarak tasarlandı.

• Greenerator ise, güneş ısısı ve rüzgar gücünden enerjii üreten, şehirlerdeki apartman dairelerinin balkonlarına kurulabilecek kadar küçük bir alet.
• 2011 başında ABD’li kargo şirketi DHL tarafından test edilecek olan bring.BUDDY, şehirde yaşayan insanların, yollarının üzerindeki adreslere kargo götürmesi fikri üzerine kurulu bir program.

• Alman araba üreticisi Daimler AG Mayıs 2010’da, yeni smart fortwo electric drive  serisini tanıtmak için smart urban stage adında kısa dönemli bir fuar organize etti. ‘Smart urban stage’ Berlin, Roma, Zürih, Paris, Madrid ve Londra gibi şehirleri kapsayacak.

• Aralık 2010’da, Japon araba üreticisi Mitsubishi, pazara yeni çıkarttığı i-MiEV marka elektrikli arabasını, Tokyo bölgesindeki 17 mağazasında satması için, elektronik aletler satan Yamada Denki zinciriyle anlaştı. Mitsubishi arabanın satışları Nisan 2010’da ilk başladığından bu yana, Japonya’da 3,000 adet i-MiEVs satmıştı. Ynei ortaklık sayesinde, arabayı Yamada Denki mağazaları içinde sergileyerek, bu satış rakamını daha yukarılara taşımayı planlıyor.

• BMW ilk elektrikli serisini 2013’de piyasaya süreceğini açıkladı. Megacity Vehicle (MCV) bir alt marka olarak pazara sunulacak ve konumlaması şehir yaşamı için tasarlanmış sıfır emisyonlu araba olacak. Araba BMW’nun kendi fabrikalarında, ultra hafif ancak dayanıklı malzemeler kullanılarak üretiliyor olacak.
• Haziran 2010’da, Londra’da çevre dostu siyah taksi’nin prototipi tanıtıldı. Araç hidrojen yakıt pili sistemiyle çalışıyor. Hidrojeni elektriğe çevirip, dışarı yalnızca su buharı veren bir sistem. Londra’da 2012 Olimpiyatlarına kadar, 150 tane çevre dostu siyah taksinin hizmete girmesi planlanıyor.
• Honda, Nisan 2010’da, ilk elektirikli küçük motosikleti Honda EV-neo’yu Japonya pazarına 2010 yılı içinde sunma planını açıkladı. Lityum iyon pil sistemiyle çalışan küçük motosiklet, Japonya’nın işlek şehirlerinde, pizza ve gazete servisleri gibi kısa mesafe sürüşleri için tasarlanmış.

FIRSAT 6:
ŞEHİR KAÇAMAKLARI YARATIN

‘Mega-şehir’ izdiham, gürültü, sıkışık mahalleler, betonlaşma ve kirli hava demek olduğu gibi, bir o kadar KAÇIŞ da demek. CITYSUMERS’ların, geçici bir süre için şehirden uzaklaşarak, doğanın içinde, temiz hava, huzur ve sakinliğin keyfini çıkarmalarına yardım etmeye odaklanan markaların, hizmet alanında sonsuz çeşitlilikte inovasyon fikri geliştirmesi mümkün. Bir örnek:

• Meine Ernte, yeni kurulan Alman ziraat şirketi. Şirket, çiftlere ve ailelerine, Frankfurt ve Bonn’un da aralarında olduğu, ülkenin en büyük altı şehrine yakın mesafede, meyve sebze yetiştirebilecekleri toprak parçaları kiralama fırsatı sunuyor. Ücrete araç gereç ve uzmanından çiftçilik tavsiyeleri de dahil 😉

FIRSAT 7:
ŞEHRİ AŞIN

Kaçamak yapma şansı olmayan CITYSUMERS’lar için, huzur, sakinlik, yeşillik ve tüm diğer kır yaşantısına ait özellikleri şehre taşımaya ne dersiniz? İşte eğlenceli bir örnek:

• Ekim 2010’da, ABD merkezli müteahhit firması The Albanese Organization Holton Farms’la anlaştıklarını açıkladı. Anlaşmaya göre, Holton Farms, her hafta, The Albanese Organization’un inşa ettiği evlerde yaşayan New York’lulara, yetiştirdiği taze, yerel ürünlerin sevkini ve satışını gerçekleştiriyor olacak.

FIRSAT 8:
ALMAK YA DA ALMAMAK

Şehirde yaşamak, CITYSUMERS’ların, mekan darlığı nedeniyle, yer işgal eden, hantal ve sadece arada sırada kullanılan eşyalara sahip olmasını rahatsız ve hatta gereksiz hale getiriyor. Ortak hizmetlere ve hatta kişisel objelere kolay ulaşım, bir şeye sahip olmayı giderek üzerinde düşünülmesi gereken bir seçenek haline getiriyor. Dahası, OWNER-LESS (SAHIP OLMAMA) modeli CITYSUMERS’lara  bütçelerinin büyük bölümünü az sayıda pahalı şeye yatırmak yerine, aynı bütçeyi birçok farklı türden deneyim için harcayabilme olanağı sağlıyor:

Dünyanın dört bir köşesinde, halihazırda sayısız araba ve bisiklet paylaşım düzenlemeleri mevcutken, bu kalabalık pazara yeni girmek isteyen şirketlerin, başarılı olmak için büyük markaların ya da yerel yönetimlerin desteğine, yenilikçi ve süper-çevre dostu uygulamalara, hatta bunların hepsine aynı anda ihtiyacı var gibi görünüyor 😉

• Alman araba üreticisi Daimler’in Smart car2go araba paylaşım hizmeti.
• Fransa’da VINCI Parkı ve Avis ortaklığının ürünü OKIGO.
• Peugeot’nun araba, küçük motosiklet, kamyonet, hatta bisiklet kiralama hizmeti veren Mu ‘mobilite’ servisi.
• New York Ulaştırma Departmanı’nın, hibrid arabaların, kendi çalışanları ve halk arasında paylaşımını sağlamak üzere Zipcar’la yaptığı ortaklık.
• SoBi, dünyanın yetki, takip ve güvenlik sistemlerinin bisikletin üzerine yerleştirilmiş olduğu ilk bisiklet paylaşım sistemi.
• Eylül 2010’da Kaliforniya’da kurulan Spride Share adlı şirket, özel araç sahiplerinin araçlarını diğer insanlara kiralamalarına olanak tanıyor.
• Fiat İspanya’da beş ayrı şehirde müşterilerine, arabalarının tamir için serviste geçirdiği süre boyunca kullanabilecekleri birer elektrikli bisiklet ödünç veriyor.
• Paris şehri, 2011 yılı içinde ilk elektrikli araba paylaşım sistemlerinden biri olan Autolib’i uygulamaya koyacak.

• Sadece çok pahalı eşyalara değil, deneyimli ve sürekli bağlantı halindeki şehirli tüketicilerin neredeyse her şeye kısa süreli ulaşımı söz konusu. Super-spontane şekilde yaşayan ve ciddi anlamda yer sıkıntısı çeken çok sayıda tüketiciye ev sahipliği yapan New York, eşya satın alamayan ya da almak istemeyen CITYSUMERS’lar için her geçen gün daha çok seçenek sunmakta. Snapgoods, insanların diğerlerinin eşyalarını kiralamalarına aracı olurken, Rent the Runway kadınların tasarım elbiseler kiralamasına olanak tanıyor (New York içine aynı gün içinde teslimat).

DİĞER FIRSATLAR

CITYSUMERS trendi, eğlenceli/pratik/anlamlı inovasyonlara kafayı takmış tüm profesyoneller için fırsat kaynağı olmaya devam ediyor.  Bu güne kadarki bültenlerimizde sözünü ettiğimiz pek çok inovasyon örneğinin, dünyanın dört bir yanındaki şehirli tüketicilerin, kendilerine özgü (çoğunlukla daha rafine, daha deneyimli, daha talepkar) ihtiyaçlarını karşılamaya yönelik, onlara özel yeni ürünler, hizmetler, deneyimler ve kampanyalar yaratmak için uygulanabileceğini zaten farketmişsinizdir.

Şimdi son olarak NOWISM, PLANNED SPONTANEITY (PLANLI SPONTAN), BRAND BUTLERS (KAHYA MARKA) ve RANDOM ACTS OF KINDNESS (RASTGELE İNCELİKLER) gibi CITYSUMER-uyumlu trendlerden örnekler vermek istiyoruz:

• Yine bir otobüs durağı giydirmesi örneği: Aralık 2010’da, bir hafta boyunca Parisliler, seçilmiş 12 noktada, İsveç’li mobilya devi IKEA tarafından, rahat koltuklar, raflar, ışıklandırma ve süsleme unsurları kullanılarak dekore edilmiş otobüs duraklarında konforlu bir şekilde otobüs bekleme şansını yakaladılar.
• Ocak 2011’de, ABD merkezli kahve satıcısı Caribou Coffee Minneapolis’de, otobüs bekleyenleri ısıtmaya yönelik, ısı bobinleriyle tastamam dev birer fırın görüntüsüne sahip, ısıtmalı otobüs durakları kurdurdu.

• Şehir rehberi Flavorpill Kasım 2010’da, New York, Los Angeles, Chicago, ve San Francisco gibi, önde gelen ABD şehirlerini kapsayan (Londra, Miami, Las Vegas ve Dallas’ın sırada olduğu söyleniyor) bir rehber uygulamasını kullanıma açtı. Puma’nın sponsor olduğu uygulamada, çeşitli markalara ait bedava ürün promosyonları, yeni ürün ve videolar rehberin içine yerleştirilmiş durumda.
• Mayıs 2010’da, New York merkezli Compactix The DeskMate adında taşınabilir cihazı piyasaya sürdü. Alet sürekli masa başında çalışan profesyonellerin çalışırken egzersiz yapmalarına imkan sağlıyor.

• Ciroc Vodka Aralık 2010’da, Sean Combs ve NYC DOT işbirliğiyle New York’da yeni bir kampanya başlattı. Ciroc çalışanları, The Safe Rides Program (Güvenli Vesait Programı)’ı kapsamında, tüketicilere 25 ABD Doları yerine geçen, Metro kartı satın almakta veya standart sarı taksilerde ödeme yerine kullanabilecek kartlar dağıttı.
• KFC, 2010 Noel döneminde hem tüketicilerin Noel’ini kutlamak, hem de tatil döneminde satışlarını arttırmak adına, KFC Festive Feast (Bayramlık Şölen)’i başlattı. KFC kampanya kapsamında tüketicilerden, çuvalının içinde 20,000 ABD Doları değerinde KFC hediye kartı taşıyan gizemli Santa’nın, neden onların yaşadığı semte bir ziyaret yapmasını istediklerini anlatmalarını istedi.

• British Airways’ in Metrotwin adındaki online portalı, iki şehir arasında mekik dokuyan, zamanı kıt ve sürekli yenilik peşinde olan şehirliler için, ‘ikiz’ şehirleri birbirleriyle kıyaslayan ve farklılarının altını çizen bir sosyal fayda sağlıyor. Site bugün itibariyle Londra, New York ve Mumbai’nin en iyi semtleri, en iyi işletmeleri, gezilip görülmesi gereken ilginç yerleri hakkında önerilerde bulunuyor.